دنياي بي روح و يخ زده ي ديروز با نسيم دلنشينش چونان بهشت مي شود

 

و درختان تمام خاطرات سرد زمستاني را به يمن ورود بهار از ياد مي برند

 

 

 

I was thinking;
Maybe I am just like this nature.
And until my heart is the prison of bitter memories, it won't host the spring!
My heart shook! How can I forget?
But…forgiveness in not naivety, it’s not forgetfulness…
Forgiveness is a present for our heart, to become weightless, to be peaceful & mellow.
I clean my heart from hatreds and annoyances, to welcome the spring full of affection, love and truthfulness…
Calm and light, like the spring…

 
 

با خود انديشيدم؛
شايد من نيز همانند اين طبيعتم
و قلبم تا زماني كه زندان خاطرات تلخ است، ميزبان بهار نخواهد شد
دلم لرزيد. چگونه فراموش كنم
اما... گذشت سادگي نيست، فراموشي نيست
بخشايش پيشكشي است براي قلب خود، كه سبك شود، كه آرامش يابد
دلم را از كينه ها و رنجش ها مي شويم، تا با وجودي مملو از مهر و پاكي، به استقبال نوروز بيايم
سبك و آرام، چون بهار