بهار، شايد،  زيباترين بهانه، براي درك زيبايي هاي هستيست...

 

به طبيعت پاي بگذار...

 

لطافت باد بهاري آرامشي از عمق وجود را تقديمت مي كند،

 

گويي بهار برايت آغوش مي گشايد...

به شكوفه ها نگاه كن كه چگونه از شرم بوسه هايش گلگون شده اند،

 

و غنچه هاي نو كه با نوازش هاي شيرينش بيدار مي شوند...

 

اين همان خاطره ي شيرين جنگل بود، كه به اميد تكرارش زمستان را سر كرد.

 

اين نهايت عشوه گري بانوي سبزينه پوش فصل هاست...